Kaldýr baþýný bir bak kim tutar gezegeni Uçsuz bucaksýz evren sahipsiz mi sanýrsýn ? Dar mý geldi þu dünya neden bitmez ezeni Ýnsan olamayanlarsa çýksýn þurda anýrsýn ...
Ömür bir nefeslikti tükettik olmaz yerde Ýnsanca yaþamayýp zindan ettik dünyayý Çaresiz kaldý bilim olmayýnca aþk serde Görünür oku çeken baþka el tutan yayý ...
Sanki boþta gidiyor tutmuyor bak freni Çözülmedik sýr sanki akýl fikir ermiyor Kaçýrýyor oysa hep ömür denen treni Vampir olmuþ insanlar birbirini emiyor ...
Ters esen rüzgârlarda savrulduk köþe bucak Karýþtý sapla saman ayýrt etmek zorlaþtý Ýnsaný insan kýrdý söndürüldü kaç ocak Çoðaldýkça gelgitler dalgalar boyu aþtý ...
Yenilirken zamana perde indi gözlere Sýzlamadý bir türlü yüreklerdeki vicdan Sevgi hiç yoktu zaten toktu karýn sözlere Sarhoþ kaldý yürekler çýkýyor sesler ondan ...
23 / 04 / 2016
T.C Orhan TAMTÜRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sairorhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.