kilometrelerce uzağında kaldım
bir acýya tutunurken
seni düþündüm yine
kirli bir coðrafyanýn
sokaklarýný adýmlar gibi
ve kan sýçramýþ topraklarý
ve pencerelerde ekmek kýrýntýlarýný
ve suyun ve topraðýn ve ateþin
yavan bir ekmeðin
nasýl insana uzak kaldýðýný düþündüm
buðulu bir sabahý düþünüyorum gözlerinde
iðde kokan saçlarýný
ve pamuk kadar zarif ellerini
bugün yalnýzlýðý terk etti yüreðim
maviyi, þiiri terk eder gibi
ve denizi ve martýlarý ve simit kokulu bu kenti
ve kendini terk etti yüreðim bugün
tiryaki bir sevdaya defalarca sigara yaktým
dumanýnda boðulurcasýna içime çektim
býrakýp gidebilirdim bu kenti
ama bu kente sevdalýydým
sana sevdalandýðým ilk günün aþkýyla
yüzümü sana döndüm
her gece bir ihanet çukuruna düþüyorum
karanlýktayým, bir limanýn sýðýnaðýnda kaldým
sonra yüreðimi koyuyorum avuçlarýna
defalarca yüreðimden vuruluyorum
oysa bir þiir kadar yakýndýn yüreðime
yüreðimde hançer hançer
kör bir býçak gibi
sessizce yüreðine tutundum
düþümde gördüðüm ilk þiir sendin
kilometrelerce uzaðýnda kaldým
ibrahim dalkýlýç
06/08/2016
22:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.