SICACIKTI GÖZLERİNİN GÜLÜŞÜ.

Asýrlarýn yalnýzlýðýný bir sen bitirirsin sandým.
Ruhuma sýmsýký sarýlmak hissi geldiði o gün.
...
Elimdeydi resmin.
Sýcacýktý gözlerinin gülüþü.
...
Öptüm öptüm öptüm sonra hýçkýra hýçkýra aðladým.
...
Kýrýlan kalemim sesleniyordu bana.
Hadi yine yaz diye.
Oysa,
ne þiir ne de þaire kalmýþtý,
virane sokaklarýmda,
koþarken herþeyden habersiz.
Yalnýz yaralý ve sessiz.
...
Tozlandý kaldý acý dolu satýrlar,
zamanla tavan arasýndaki kitaplýðýmda.
...
Ne baktým ne açýp okudum yazdýklarýmý.
Hafýzamdan silmedim sadece.
Onyedisinde yaþanan masum anýlarýmý.
...
Þimdi ömrün son baharý.
Ve,
Ýlk bahardan sonra geçen telâþe dolu yýllar.
Evime evlâdýma fedaydý yaþanan tüm zamanlar.
...
Hiç vaktim olmamýþ bir an kendime.
’Koca bir duvar gelen üstüme’
Dediðin o an’a kadar!
...
Öylede oldu bak.
Göz kýrpmaya bile kalmadan,
yýkýldý un ufak oldu gönül þehrim.
...
Örülmüyor yeniden,
saðlam deðilmiþ duvarlar!
...
’Sen,
gözlerimde bir renk kulaklarýmda bir ses,
ve içimde bir nefes olarak kalacaksýn.’
Diyor Müzzeyen abla..
...
Sen!
Sende galiba.
...
T.C.Nigâr Güler.
06.08.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: