Hazin ömrümü!..
Samimi ve sýcak göz nuruyla, kandýrdý beni,
Gönlüme mýzrap saplandý, katý kalpli birinden,
Özlemine özlem kattý, aþk hamuru katýlaþtý da,
Ne kokusu, ne haberi geldi, yaban ellerinden…
Sevgi “Ýlgi-alaka” deðilmidir, cana can katarak,
Biraz üzerine titreyince, ayrýlýk çiçekleri açtý,
Narinlik teninde olmalýydý, yüreðinde deðil,
Ne söyledim ki ona ben, ansýzýn býrakýp kaçtý…
Hayat caddelerinde yapayalnýzsýn tek baþýna,
O sessizliðin arasýnda, gizli feryat kopar içinde,
Kar-yaðmur taneleride yalnýz düþer topraða da,
Yine de birleþirler, son “Bütün” olur, farklý biçimde…
Gönlü bana dönse de geri, nihayetinde yýprandýk,
Hani; Yaralarýn en onmazý aþk yarasý deðilmidir,
Siyah gözlüklerini çýkarmadan bakar, deðiþmez,
Ýnsanýn seven kalbe vereceði, yalnýzca seyirmidir…
Kader demek, gerçekleri göz ardý etmektir tabiki,
Hayat bu; Her þey zaten gelir, yýðýn yýðýn çoklara,
Sevenlerin baðrý yanar-tüter, günler toz-dumandýr,
Kimin ne umurunda, kasvet-hüzün çökmez toklara…
Þu anda öyle terk edilmiþ, yalnýz baþýna, ben, garip,
Ne kimse açar dost kalbini, ne kazanýrlar gönlümü,
En yakýnýmda ki bile duymaz, yanýk sesimi benim,
Yalnýzlýðýma gömmüþüm ne yazýk, hazin ömrümü…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.