toprağın karı soğuk olur

bu intihar göðsümü parçalar
bu yangýn beni küle çevirir belki
ama yüreðim yüreðinden sonra ölsün isterim

yüreðimde bir çocuk boðulur gibiyim bu aralar
yalnýzým, yaralý bir ceylan kadar çaresiz
ve vurulmuþum
buz kesmiþ bedenim
bir kefen kadar sessizim
künyesi okunan bir ölüyüm ben

kaybolup gitmiþim
þehirler taþýyorum içimde
vagon vagon
raylarýn uzunluðunda
her akþam köprü baþýndayým
ve bir deniz kýyýsýnda
martýlarý seyretmekteyim

adým sulara karýþalý çok oldu
yaðmurlarda temizlemiyor artýk kirli yüzümü
sonra sen geçiyorsun beynimde
ve bir uçurumdan düþüyorum
soluðu kesilen bir kar tanesi gibi
bir çiçeðin omzunda eriyerek tükeniyorum
gözlerim postaya verilen bir mektup kadar
uzak kentlerin hayalinde
her cümlesi kanayan gidiþinle dolu

orda havalar nasýldýr bilmiyorum
ama ben burda üþüyorum
sonra ay bulutla seviþiyor
ardýndan gök gürültüsü
ve bir yaðmur
ve ben üþüyen bir çocuk kadar sessizim
korkaðým
ve kaybolmuþum
ve yitik bir kent kadar uzaðým kendime

yokluðunu bir damla göz yaþýnda saklýyorum
bir çocuk kadar mýzmýzým bu aralar
ipi kopan uçurtmalarýn ardýnda bakýyorum yine
ve sonra yanýk bir kaðýt parçasýna sarýyorum umutlarýmý
bir sonraki yitik kenti bulmalýyým diyorum kendi kendime

sonra gözlerin kadar güzel bakaný hiç görmedim
bir gaz lambasýnýn ýþýðý kadar sessizdi
ama bir yýldýz kadar gökyüzüne sevdalý bakýyordu
ve sessizce yüreðime dokunaný ister gibiydi
bir serçenin kanadýný kýrmak kadar zordu bu

sonra gözlerine usulca sýðýndým
gitmeni hiç hesaplamamýþtým
yitik bir ülke kadar yorgunum þimdi
ve göðsümde soðuk bir mezar taþý var
yüzlerce ölü yatýyor içinde
topraðýn karý soðuk olur
bu mevsim gurbetinde

ibrahim dalkýlýç

04/08/2016
23:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: