sevdiðime üzülmüyorum üzüntüm sensiz olan her anýmýn umut gibi çarmýha çakýlmýþ olmasý geceler de niyaz gündüzlere piyaz görüntü aldatmasýn gülüþlerim de ki hicaz sanki gönlüme düþen onca acý onca sýzý az...
sevdiðime üzülmüyorum üzüntüm var olan þeyden maðdur olmam bakarken karþýdan uzaktan uzaktan hasretlik dikerken özlemlere sessizlikte ki feryatlarým bir düzine deste deste göz yaþlarým da oluþtururlarken sensizlikte koskocaman bir malikane...
sevdiðime üzülmüyorum üzüntüm gözlerimin açýk gitmesi kalýrlarken yarý yollarda sürünmelirinin yok baþka bir izahý dertme çatma olan hayaller de, tutturmuþum bir sen bi de yokluklar vadisin de ki ben yalana çalým atma olur mu ki hiç bal gibi oluyor iþte ýþýk sanýp gölgeye uzandýkça...
sevdiðime üzülmüyorum üzüntüm geçen zamanýn peþinden koþmak sýla vuslata kurban olurken gurbet gurbetliðini bilemedi bir türlü sevmek sanki iki misli hissediliyor duygular mesafelere yem olurlarken ben benlikten çoktan gitmiþ sormazlar mý ki insana sen nerelerdesin sen sanma ki kaybolmak marifetin en üst zirvesi...
(Berlin,04.08.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.