Kahrolasın

Seviyor, seviyorum.
Ve O ki kavuþmak mümkün olmayacak!

Sen oldu, sen baktý, sen gördü...
Ve olmadýn,
Ýnkâr eyleyince his ve sen.
Yüreði kuruyana dek
Yalnýz kendinleþmeye
senden, sen olmaktan...
ihtiyacý var sýyrýlmanýn... -Benim

Bütün red, inkâr iken
Ýspat kýldý þiir. -Aþkýmý

Þehir devletleri iken bir yan,
Ve yanarken an be an...
Diyar’ým ben ve þairliðim...

"Reddetmek, hoþa gider."
Sizce de öyle deðil mi?
Biçaresinden bir þairi divane eylemek
bir insana neden tek seçenek olsun?

Yürümek, çayýn sýcaklýðýnda
Yürümek neden imkansýz?

Bir militanýn vataný,
Bir alimin küfrü,
Bir fahiþin tövbesi,
Bir þairin, Azadi’nin, düþü, düþkünlüðü...
Ve bu þehir neden seni doðurmuyor?
-Seni bulduðum halde!
Ya da neden yalnýzca seni?

Ýlhak û inkâr kanýt iken
Bir zalým, yâr olmuþ iken
Günahýma sebep u paydaþ iken
Yeniden çizilsin sýnýrlar!
Çünki reddi vicdanýma layýksýn kadýn!

Yolun bulamayýp kahrolasýn!
Bir daha, bir gönüle düþmeyesin!
Cemresiz, ilhamsýz kalasýn!
Benden gayrýsýna el olasýn!
Kendin, kendinden býkasýn!
Þarkýsýz, türküsüz...

(Berfanbar 15/Siwêreg)
#Azadiice

Ramazan Çetiner
Sosyal Medyada Paylaşın: