ACI ZAKKUM

Gül dedim ben. Gülmene. Gülerken aðlayana.
Susmak yakýþýr. Ancak! Aðlayýp ta gülene.
Derde yetiþir umut. Derdime aðlayana
Tutulmaz kimseyim ben þu derdime gülene.

Gülene bak gülene. Gülün de. Dikenine.
Acýtýp kanatýyor, sevdamýn ak çilesi.
Beynimi kuma gömdüm. Takýlmaz dikenine.
Koparmak mümkün deðil. Kördüðümden çilesi.

Örgülerden bir hayat. Kör düðümden örgüdür.
Dokunmuþ tezgahýnda, desen, desen sevgisi.
Meyvesi acý zakkum. Damarlarý örgüdür.
Ben nereden gelmiþim. Kaçýnýlmaz sevgisi.

Senki benim kaderim, çilemin adý budur
Tutunup gidemedim. Ufkumun çizgisine.
Yok olmaz benim sevdam, sana dediðim budur.
Sevdiðime inandým, kapýldým çizgisine.

Sýkýntým öyle büyük, denilecek sözcük yok.
Tahammül bir noktaya, dayanacak hal gerek.
Seviyorsa söylesin. Susmanýn hiç yeri yok.
Çileden bilmeceyi, çözmeye cevap gerek.

Çile, çile, çile bu. Hayatýn þah damarý
Ölümü hatýrlamaz, yaþar, yaþar boþ yere
Öyle bir dokudur ki, patlamasýn damarý.
Þah damar ense köküm. Allah yakýn o yere.

Kavgam seninle gülüm, kavgam benim ruhumla,
Ruhumu sarmaladým, toparladým giderim.
Bedenin uzak olsun, ruhunu ben ruhumla,
Bir dünya oluþturup, son sözünde giderim

Þahin HANELÇÝ
22- Eylül –2006
Ortaköy/Ýstanbul

Fotoðraf Ada Marta’ya aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın: