Ey Yâr
Peþpeþe geçince yýllar aheste
Gözüm bir dost arar kulaðým seste
Gel otur yanýma en son nefeste
Yüzüne doyunca bakayým ey yâr.
Kalmadý dizimde eski kuvvetim
Dünyalýk kazancým malým servetim
Ben senin uðruna neler vadettim
Yerden yere vurdun sen beni ey yâr.
Al ver ile kârý ederim sandým
Gençliðe güvenip hepten aldandým
Yýllarca vefasýs yandým ha yandým
Kokundan bir katre vermedin ey yâr.
Geçti gençlik çaðý hazan mevsimi
Bulunur elbette tutan yasýmý
Topladým giderim tarak tasýmý
Olmadý haberin sormadýn ey yâr.
Hýzla geçti yýllar hatýran vardý
Bu fakir gönlümün sendin muradý
Ah edip inledim duyan olmadý
Bir piri faniye döndürdün ey yâr.
Duy artýk feryadým ne olur sanki
Bu Dünya kocaman öyle bir han ki
Bir giriþ bir çýkýþ kapýsý varki
Her yolcu geçecek bilesin ey yâr.
Hüseyin Çiftçi Nisan 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.