göz yaþlarý süzülür yanaklardan yüreklere ve bir sýzý dem vurur daðýnýk saçlarýna bir þehrin
sessiz düþler kurulur yutkunmakta zorlandýðýn nefesinde birdenbire ve birdenbire bir mavi bir güneþ bir adým daha uzaklaþmakta ay bir adým daha hýrçýn dalgalar bir bir yüreðine çarparak sesini kýsar yüreðinin melodisini kaybetmiþ bir güneþ gibi
gün gelir tufan olur gün gelir poyraz bir çocuk gülümsemesi ve gün gelir demirden soðuk bir özlem olur ve vurulursun sesiz harflerle cümle cümle þiir þiir özlem özlem dökülür yanaklarýnda sevda daracýklarý
resimlerde solmuþtur artýk nehirler kurumuþ renkler kaybetmiþtir sevinçlerini ve kaybolmak sensiz kalmak bir þiirin mýsralarýna yaþamý asmak gibi
omzunun bir ucunda özlemin yükü diðer ucunda yaþama telaþý yüzünde onun yüzü ellerin onun eli ve gülümsemen onun gülümsemesi
sonra bu sokaklar þu dað þu þiir þu elma aðacý hepsi onun hatýrasý
bir sevda ördük içinde biz yoktuk.
ibrahim dalkýlýç
izmir 30/07/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.