EZECEKMİŞİM!

Hep taþlama þiir yazma diyorlar,
Doðadan, böcekten yazacakmýþým.
Ýhanet edenler kazma diyorlar,
Aslýmý bozarak yozacakmýþým.

Efendi olunca aptal diyorlar,
Fakirin rýzkýný her gün yiyorlar,
Dürüstü enayi sanýp sayarlar,
Ben de içip, saçýp sýzacakmýþým.

Meydanda kepçeyle savurmak kolay,
Hakkýný arayan yapýyor olay,
Güçlünün aðzýnda her türlü kalay,
Yüze gülüp kuyu kazacakmýþým.

Bayramda da gelip sataþýyorlar,
Kuyruklarý döþte yatýþýyorlar,
Mezara sýðarlar, itiþiyorlar,
Onlarla dünyayý bozacakmýþým.

Haksýz oluversem derim yüzerler,
Haklýya hâkim yok bulup ezerler,
Milletin içinde baþ dik gezerler,
Yetim hakký yiyip azacakmýþým.

Üzüntüsüz bir gün geçmiyor dostum,
Gelen giden vurdu delindi postum,
Ses duyuramadým; ama kin kustum,
Ben hep haksýzmýþým, ezecekmiþim.

Þimdi zararsýza deniyor deli,
Cebi þiþkin olan oluyor vali,
Dursunî talebe deðildir veli,
El açan garibe kýzacakmýþým.

Dursun Yeþil –2008




Sosyal Medyada Paylaşın: