bana dair

doksandört yýlýnýn mayýs ayýnda
dünyaya kapattým görmez gözleri
yedi aylýk çocuk açýldý dilim
her sözümde güldürürdüm yüzleri

dokuz aylýk iken kalktým yürüdüm
sopadan bastonu yolda sürüdüm
büyüklerle gezdim erken büyüdüm
erken gitti çocukluðun izleri

ilk okula gittim ýstanbullarda
görmeyenler okulu varmýþ orda
sekiz yýl geçirdim ben o diyarda
dostluðu tanýdým gördüm özleri

þiir düþtü daha sonra dilime
hakikate seslenir her kelime
babam Cumalidir annem selime
þiirimle selamlarým sizleri

gönül varsa odur özü görenim
ben gönül baðýndan güller derenim
iki müjdem Zeynebim Alperenim
unutmayýn sevgi saygý deðeri

derledim hayatý gündüz ve gece
ses kayýt cihazým bana gelince
gün gelipte bu dünyadan gidince
kime býrakýrým derlemeleri

þiirlere þair olmak zor iþmiþ
þiir yüreklerde yanan ateþmiþ
yandýkça yanmayý istemekte iþ
feda etmek gerek bu aþkla seri

sevgi hakim kalbimdeki yasada
küfem dolu dertte vardýr tasada
ümidim var kimse anlamasada
elbet biri anlayacak ziveri

ziver hacýoðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: