Ýþte benim hayatým acýlarla yoðruldu,
Hazana döndü ömrüm yapraklarým savruldu,
Babamýn acýsýyla ciðerlerim kavruldu,
Ýstenmeyen kapýyý çalanlar anlar annem.
Babam gencecik yaþta kansere yakalanmýþ,
Giden belki kurtulur , asýl ölen kalanmýþ,
Annemin evi barký yirmisinde talanmýþ,
Beni, ben gibi yetim kalanlar anlar annem.
Fatma ile Yasemin yetim kalmýþ iki kýz,
Anne hayatta þimdi yalnýz kalmýþ çaresiz,
Garip kuþlar gibiyiz kaldýk biz de yuvasýz,
Sýcak yuva düþüne dalanlar anlar annem.
Hayatýn girdabýnda sellerle sürüklendik,
Bir anne iki kýzdýk tonlarca dert yüklendik,
Rabb’im senin sayende her zorluða direndik,
Yavrusunu dertlere salanlar anlar annem.
Ben her gece baþýmý yastýða koyduðum an,
Maziye dalýyorum, gözlerimi yummadan,
Çocukluk ya da gençlik yaþamadým ben inan,
Babasýndan yokluðu alanlar anlar annem!..
28/02/2008
Fatma Pýnarbaþý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.