Gözlerimi bir türlü açamýyordum sanki tonlarca aðýrlýk bedenimin üzerine çökmüþ yok olmuþtum.Ama yinede gayret edip bir þeyler bulmalýydým.Annem yanýma yaklaþtýðýnda o’na doðru gülümsedim.Bahsettiðim þeyler dünya toplu bilimlerinde kullanýlan o tek renk gözlük deðildi.Benim gözlerim bambaþka renkleri algýlayabiliyordu.Sýra dýþý þeyler yaþýyordum.Bilimin kabul etmeyeceði masallar.Egemen düþünceleri boþ teneke kutularý gibi ötelere fýrlatarak.
Deneysel sýnamalardan falan geçmeden mantýk dýþý paradigmalarýn içerisinde Filozoflar ýn matematiksel tüm bulgularýný hýzla sollayarak tuhaf bir ruh dünyasýnda hayaletleþmeliydim.Ýkimizde ayni olmalýydýk.Anlamsýzlýðýn sýnýrsýz ölçütlerinde matefiziksel kimsenin anlam veremeyeceði kelimelerim olmalýydý.Defter elimdeydi.Paradigmalar düþünce çatýsý Bilimsel disiplinler belli deðerler olmadan bambaþka bir dünyadan bana açýklamalar taþýyacaktý.Bilim dýþý þeyler yazacaktým.
Deli dedikleri diye açýklanamayan bazý normal olmayan insanlarýn ayni o günlükleri gibi.
amippe
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.