kara ve kabarýk bir ben gibi
yüzünde çakýlý duruyor asi bakýþlarý,
tam karþýmda
tam da karþýmda duran fotoðrafýn.
düþünüyorum,
düþünüyorum da ne oluyor bana?
neyi hatýrlatýyor, unutmamam gereken?
sahneler,
sahneler deðiþiyor bir anda;
ordu oluyor bir kadýn,
tek baþýna.
tele dokunan her bir vuruþunda
sözü omurgasýndan tutup
var gücüyle yere çarpýyor.
çarpýyor ,
onu
acýsý.
okunuyor sanrýsý..
duyuyorum,
duyuyorum okyanuslar kýrýlýyor sonra içimde,
esir takasýnda yarýþýyor ruhla bedenim;
kuvvetim çeliniyor
yahut
cenin bir duygunun sapaðýnda çevriliyor,
dümenimin rotasý.
ve bitiyor film.
bana doðru seðirtip gelen tüm korkular, yeminler ve ilticalar
yerle bir.
saðlam bir dayanaðýn muhabbeti kaplýyor içimi.
kusursuz bir uçuþun serinliði
ve naif alçalýþlar eþliðinde yeniden yere basýyor,
aklým.
ne toz toprak
ne de ufak bir yorgunluk var üzerimde;
‘katlet beni.. bir þarký yazýyorum’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.