BİR ŞEYLER OLUYORDU

Ýkimizin de yüreðinde bir þeyler oluyordu.
Benim ki sevgi, onun ki nefret doluyordu...
Ve zavallý yüreðim bunu bilmiyordu.
Sanýyordu ki, o da kendini sevecek.
Sanýyordu ki, mutluluk yakýnda gelecek.
Yaþadýðý tüm acýlar geçecek.
Öyleyse dert çekmek ne ki diyordu.
Vuslata ereceði aný, iple çekiyordu.
Sessiz kalamazdým,
Onu bir baþýna býrakamazdým.
Tutup aldým sevdiðinden.
Çýkarýp attým onu içinden.
Þimdi bana kýrgýn,
Þimdi bana nefret dolu.
Çünkü yaralý,
Çünkü sevdalý.
Gün gelir beni anlar mý bilmem.
Ama gördükçe bu halini,
Ýçten içe yaþ akar gözlerimden.
Lakin nasýl anlatabilirim ki ona gerçeði.
Nasýl derim ki kalsan yanacaktýn.
Seveceðini sanarak aldanacaktýn.
Nasýl derim ki sevgili bir vefasýz.
Nasýl derim ki merhametten nasipsiz.
Gün gelir beni affeder mi bilmem.
Lakin dayanmaz da durursa,
Bu kez de ben beni affetmem.
Of sevgili of, beni býraktýn neyse de,
Keþke sen diye atan kalbime kýymasaydýn.
Onu böyle çaresiz,
Böyle bir baþýna býrakmasaydýn...

Celal BAHAR - (#Sevimsizadam)
Sosyal Medyada Paylaşın: