aslýnda her þey çok basit zorlaþtýran zýrnýk yani bizler alamýyoruz kendimizi dev aynasýndan görmekten birde düþmanýmýz var ego denen sarmýþýz içimize kurtulmakta imkansýz bildiðimiz halde, sanki kazýk dikecekmiþiz gibi yeryüzü de denilen þu zýkkýma...
hep bana rabbena maddecilik en üst safhada lafa gelince müslüman icraata gelince sýfýr çekmek her zaman ki halde ki ruhta, iþ güç köþe dönmek mümkünse bir parmak dahi oynatmadan, neylersin güyalara dahi iþlenmiþ menfaat mesela cennet yoksa vay haline cehennemlerden seç beðen al kýyamet...
sonramýz ertemiz sanki anlýmýza yazýlmýþ kereviz köfteler giderken tek tek bir bir ayaklanmýþ misali otururken iftiralar baþ köþede içimizde ki cümbüþ ayrý dünyalarýn kendi hesabýnda...
öyle isterdim ki öyle, olsun hepsi bir rüya uyandýðým da kavuþayým bana bir daha hiç uyumama umuduyla demek elveda, býrakýrken kabusu ebediyete kendisiyle baþbaþa...
(Berlin,26.07.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.