Her gün sen güneþi çekerken gür saçlarýnla Karacam. Beton suratlý adamlar ve Kadýnlar uyanýrlar. Bir ucundan diðerine yolculuk baþlar þehrin. Bana çarpa çarpa ilerlerler , Yýllarýn çaldýðý mutlu yüzler siz.
Sen gittin ya Karacam güneþin mabedine, daðlarýn en yücesine. Ak bir kýsrak gibi doruklarýna. Elerim üþüyor gibi, yalnýz gibi, buz gibi. Sol yaným yosunlar dere otlarý; Unutulmuþ balýkçý takasý!.
Saçlarýn örük Karacam. Boynundan sýrtýna iner Anadolu’m, Öyle ak pak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
azat welat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.