Demir Leydi

Aðýrdan doðruldu,
Topladý ne varsa eskiden, tarihten.
Þöyle bir baktý, küçük gözlerle
Diyordu ki: bitti;
Bu iþ çoktan.
Anlamayacak kadar
Aklýn mý noksan?

Bir an kalbim durdu sandým,
Ellerim terledi,
Ýçim sýkýldý,
Gözüm önüne bir perde indi.
Kalkamadým yerden.
Neydi aðýrlýk,
Bir anda her þey kapkaranlýk.

Birazdan kendime geldim.
Ve bir dönüp baktým neydi olmayan
Karþýmda duran bir insan deðil
Civatadan, kaplodan modern bir insan.

Ellini uzattý hoþçakal derken
Buzdan daha soðuk; çelikten...
Ürperdi içim.
Nasýl olmuþtu,
Ben böyle çelikten, plastikten
Yüreði metal birini sevmiþtim.

Gözlerine baktým on an
Donuk silik bir resim geçti
Sanki parkot okuyan cihaz
Bana, en düþük fiyatý biçti.

Mekanik bir hareket yaptý yerinden
Dönerken içim bulandý benim
Neydi bu Allah’ým, nasýl bir sevgi
Ruhu alýnmýþ, demirden miydi?/leydi.

(Nisan 2013 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın: