her gün bir ölüme uyanýyorum sanki.. açýlan gözlerimde bir toprak kokusu, yaðmur sonrasý bir hazan iklimi gözbebeklerim..
Oysa, diyorum... Mavi’ye gömün beni, uçuramýyorsanýz da gökyüzüne, bir denizin ortasýna ya da bir ýrmaða atýn yalnýzlýðý kendine kalabalýk varlýðýmý..
her gün bir ölüme uyanýyoruz sanki.. kaç çocuðun gülüþü daha eksildi kaç oyuncak düþtü ellerden kýrýldý kaç umut daha henüz filizken söküldü baðrýndan hayatýn..
hangi sabaha uyansak, Mavi’leri siyaha çalan bir tanrý ölümünü anons geçiyor insanlýðýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Suci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.