Büyüyünce Ben Anne Olacağım
Ceyda’ya
Ben bir zamanlar çocuk olmadým Ceyda
Bebeklerim de olmadý saçlarýný tarayacak
Üstelik taranacak saçlarým yoktu
Onlar da çocukluðum gibi darmadaðýn ve kýsacýktý
Öyle uygun görmüþtü babam
Oðlan týraþýyla dolaþtým yýllarca
Erkek Fatma derlerdi bu yüzden
Gülerek geçiþtirirdim arkadaþlarýmýn bu þakalarýný
Ben gülerek geçiþtirmeyi her acýyý
Ýlk o yaþlarda öðrendim
Belki saçlarým uzun olsa bunca þey gelmezdi baþýma
Annem, kýzým diye kucaðýna alýr,
Saçlarýmý tarar, okþar severdi beni
Severdi, deðil mi Ceyda
Uçsuz bucaksýz yulaf tarlalarýna atmazdým o zaman kendimi
Anne diye sarýlýp aðlamazdým otlara, caným her yandýðýnda
Mutsuzluðumu koynunda büyütmez
Bu yaþta bile, anne denilince
O yeþil saçlý üvey anne gelmezdi aklýma
Ceyda’m sen benim çocukluðum, yazgýmýn tesellisisin
Bebeklerinin saçlarýný tarayýp onlara ninniler söyledim seni uyuturken
Ýlk seninle gittim lunaparka, doya doya ip atladým
Koþtum sokaklarda deli gibi, top oynadým
Sen büyürken ben çocuklaþtým
Bu yüzden iyi anne olamadým
Ama saçlarýný daima uzattým
Taradým, ördüm, okþadým, sevdim
Ben seni çok sevdim Ceyda
Bir yulaf tarlasýný kendine anne yapmayasýn diye
Ben her acýya göðüs gerdim
Bir krematoryum vardý içimde
Gözyaþlarýmý odunum yaptým
Anne diye sarýldýkça siz bana
Tuttum o ateþte size patates kýzarttým
Ben yaþadýðým her gün yandým Ceyda
Dokununca siz bana bir musikar gibi yeniden canlandým
Kulaðýnýza sevgi dolu þarkýlar fýsýldadým
Mutlu anneler gibi þiþleri elime alýp örgüler örmeye baþladým
Bir ters bir düz ilmekler attým, bir ters bir düz gitti hayat
Düþüp düþüp yeniden kalktým
Ben hiç çocuk olamadým Ceyda, ama
Büyüyünce ne olacaksýn diyenleri
“Anne olacaðým” diye cevapladým
Büyüdükçe siz günden güne
Ben hep bir çocuk olarak kursaðýmda kaldým
Yutkundum gitmedim
Kustum çýkmadým
Yumru gibi oturdum kendi boðazýma
Ses tellerimde taþýdým o çocuðu yýllarca
Ýþte bu yüzden çok kýrýlgandým
Ýnsan kendine batar mý Ceyda?
Ben kendime saplanan bir býçaktým
Ýnsan kendini ölmeye adar mý?
Ben dünyaya ölmesi için gönderilmiþ bir adaktým
Affet beni çocuðum, affet beni çocukluðum
Ben yaþamayý baþaramadým
Ýçimdeki o krematoryumda sizi de kendimle yaktým
Þimdi size çok uzaklardan sesleniyorum;
Sarýlýn bana, sesinizle, kalbinizle sarýlýn
Canlandýrýn içimdeki o dev kuþu, o musikarý
Yaþamak istiyorum sizinle, susmasýn hayat denen bu þarký
Söz veriyorum yaþadýkça büyüyeceðim
Söz veriyorum, büyüyünce ben anne olacaðým
24.07.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.