Ne Sandın?

Sabah ezaný kulaklarýmda
Birazdan güneþ doðacak
Býrakýp giderken hiç düþündün mü benim halim n’olur?
Taþ mý sandýn beni?
Taþ mý sandýn beni?
Taþ mý sandýn beni?

Terminalde son kez yüzünü gördüðümde,
Yanaðýn otobüs camýna yapýþmýþ,
O bakmaya kýyamadýðým zerdali gözlerinden,
Deniz gözlerinden sel gibi yaþlar süzülüyor,
Hýçkýrýðýn her yanda yankýlanýyordu.

Bir gün döneceðin ümidiyle yola koymuþtum,
Bir gün iki satýr yazarsýn diye razý olmuþtum.
Ey sevgili!
En güzel sevgili!
Gül beyazým, papatyam, ay çekirdeðim, yazým, yazgým
Sýladan bir daha dönmemecesine mi gittin?
Özlemediðim doðru deðil,
Kan kustuðum yalan deðil.
Yokluðunda yoksulun teki,
Ne yapacaðýný þaþýrmýþ,
Kelimelerini sinmiþ,
Ýsimsiz kaldýrýmlarýn yetimi...

Þimdi Ezan-ý Muhammed’in seher vakti
Güneþ ufuktan gelecek ’Merhaba’ diyecek
Leylim ley...
Hava soðuk, sisli ve karanlýk
Bir farýn ýþýðý kadar aydýnlýðým ancak
Biliyorum ýsýtmasa da seherde doðacak güneþ,
Yine umut, umutlar var...
Sabaha doðacak güneþ...

Bu þehirde kapýsýný çalabileceðim bir ýþýðým,
Dertlerimin kayýklarýný yüzdürebileceðim,
Sýðýnabileceðim bir limaným yok!
Yazdýklarýmý, anlattýklarýmý taþýyabilecek,
Omzuna baþýmý koyup aðlayabileceðim,
Gözyaþlarýmý silebilecek kimsem kalmadý!

’O’ gül beyaz pýrýl pýrýl gelinliðinde elimde kaldý.
Yine ýþýklarý söndürdüm
Bugünün ihanetlerini, geleceðin acýlarýný duvarlara karalýyorum.
Canýmýn içi,
Ümitlerimi tek tek sorguluyor;
Sana beklentileri olanlarý idam ediyorum.
Bilmelisin: Ýçimdeki seni zorla öldürüyorum!

Allah aþkýna...
Kapý aralýðýndan sýzan fersiz ýþýk
Bir kerede gün ýþýðý olsa göz aldanmalarýna inat!

Oy gülüm sebebim sen
Duvarlarla konuþan ben
Oy gülüm kederim sen
Kederlerle boðulan ben

Sen beni gamsýz mý sandýn?
Her derde çare mi sandýn?
Bilmem sen beni ne sandýn?
Laf götürür susar mý sandýn?

Çok özledim...
Gözlerim benden habersiz,
Sihirli kutuya kayýtsýz teslim olmuþ.
Þu darmadaðýn halimi görmüyorlar.
Kulaklarým sadece sana kesilmiþ
Yüreðimin yangýnýna aldýrýþ etmiyorlar.
Ýyi hissetmiyorum kendimi bir tuhafým.
Ben üþümem bilirsin...
Peki, neden tutmuyor ellerim, ayaklarým?
Gözlerim neden mat ve donuk?
Neden kilitlendi kör bakýþlarým boþluða?
Neden konuþmuyor aynalar?
Neden cevap vermiyor duvarlar?

Ey sevgili!
En güzel sevgili!
Gül beyazým...
Çok özledim...
Gittiðin yeri mesken mi tuttun?
Dön, dön n’olursun dön artýk!
Umutlarým siyaha çalmakta kar beyazým...
Yüreðim, beynim, bütün bedenim karaya vurdu vuracak...
Karayazým!
Taþ mý sandýn beni?
Taþ mý sandýn beni?
Taþ mý sandýn beni?

Bak þu halime uzat artýk ellerini...
Un ufak oluyorum görmüyor musun?
Görmüyor musun?
Çýldýrmaktayým gül beyazým...

Sen beni gamsýz mý sandýn?
Her derde çare mi sandýn?
Bilmem sen beni ne sandýn?
Laf götürür susar mý sandýn?
Sosyal Medyada Paylaşın: