SEBEBİM (51.)

Ben hiç böyle deðildim eskiden
Her þeyi dert etmezdim kendime
Üzülmezdim ayrýlanlarýn ardýndan
Parça parça olmazdý yüreðim

Hele hele ölmeyi hiç düþünmedim
Sevdiðimi bile bile araya mesafeler koydun
Þimdi neden soruyorsun nedir bu Halin diye
Hatýrlarmýsýn yarýnlarý beklerdik ümitle

Aðlardýk geceler bitmesin diye
Gözlerim takýldý o güzel gözlerine
Utanarak bakmýþtýn baþýný eðip öne
O masum bakýþlý erkeksi yüzün

Ýçinde erimiþ neþeyle hüzün
Gülerek kaygýsýz yanan kalbime
Bir gün irkilirsin yaþlý gözlerle
Bir meyhane bilirim köþe baþýnda

Gider uðrarým her akþam üstü
Görenler acýyor benim halime
Neden diyorlar her gün her gece
Ýçiyor körkütük sarhoþ oluyor

Kendini böyle bedbaht ediyorsun
Bilmiyorlar ki bu garip çaresiz
Geceler boþ gündüzler boþ
Her þey uykuda sessiz

Hayatým sensiz boþ ve renksiz
Boþuna mý içiyor kendimden geçiyorum
Unutmak kendimi avutmak istiyorum
Þimdi neden soruyorsun söyle
Eseri sen sebebim sensin



Fatma Ayten Özgün









































Sosyal Medyada Paylaşın: