Mevsimlik iþçi gibisin . Mevsimin tadýný almadan Kýþý içinde yaþatýyorsun . Yaþayacak gücün olmadýðý halde
Rüzgarlardan gülen meltemi bekliyorsun . Güneþten içini yakacak nefreti umut ediyorsun . Nefretinden kalp duvarlarýn Neminden sýzacak bir kiþilik yer istiyorsun .
Beklerken bir çift gülümsemeyi umut ediyorsun . Ama içten gülmeyin ne kadar zor olduðunu bilmiyorsun. Ýnsanýn içine bak sana huzura yakýn sevgi vadediyor . Bu topraklarda insan yetiþmez . Sevgi çölünde nefret üretilmez . Sohbahar dallarý gibi kýrýlýr bükülmez . Bilir misin aðaç dallarý bile uzayamacaðý yöne doðrulmaz Dallarýnýn eðer hayat karþý umudunu kesmez . Sen kýþý dýþýnda içinde ilk baharlarý arýyorsun . Yakýndýr kýþýn ardýnda ilkbaharlarýn geliþi .
Celal AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.