Konak iskelesinde, gördüm öyle bir afet
Yürürken baþka güzel, duruþunda zarafet
Bin yýllýk tanýþ gibi sýmsýcaktý bakýþý
Yüzü bahar güneþi, gülüþünde letafet
Gözlerim gözlerine, kilitlendi o sýra
Alamadým kendimi, hipnoz oldum bir süre
Gözlerinden özüme, engellenmez akýþý
Nutkum tutuldu birden, çýrpýnýrým boþ yere
Giderken arkasýndan, arzuyla baktým biraz
Yanaklarý kýzýl gül, dudaklar olmuþ kiraz
Yüreðimi sýzlattý, o an dudak büküþü
Dil dudakla oynaþýr, gerisi de cilve naz
Atlayýp feribota, ben varmadan gitmiþti
Yaz yaðmuru misali gür yaðmýþ tez bitmiþti
Aklýmdan hiç çýkmadý, keklik gibi sekiþi
Gidiþiyle gönlümü, perperiþan etmiþti
Sonraki feribotla, Karþýyaka’ya vardým
Sokak sokak aradým, yaratana yalvardým
Arayýp bulamamak, budur beni yýkýþý
Gönül yorgun ben yorgun, gözyaþýma yol verdim
Sonra dedim kendime, her düþü hayra yorma
Sen bir hayal görmüþsün, yeter sýzlanýp durma
Aðlayýp sýzlansan da yok ki bunun çýkýþý
Giden gitmiþ bir kere, baþýný taþa vurma
Tahir EKER
Toplum olarak yaþadýðýmýz travmayý biraz öteleyip Ýnsana dair bir þeyler olsun istedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.