Ruhumun kentleri varmýþ, Uzak diyarlarda. Dalgalarýn vuruyor sensizliginle, Sahil kenarýnda. Bir yer ki: Sabaha yakýn yeniden kavuþmalar Avuçlarýmda kayýp giden kumlar, Gün dolanmalarda.. Dudaklarýmdaki tuzlar gitme kal der..
Bugün derya da sessiz. Sensiz, yalnýzlýðýmla pençeleþir gibiyim. Ufukta bir yýldýz çýrpýnýr, Bir varmýþsýn bir yokmuþsun. Bu gidiþ nedir ki? Nereye kadar gider bu uzak gidiþlerin? Daha da sert vuruyor dalgalarýn Büyülü bir denizde kaldý aklým.
Neyse kavuþmak gerekir Baþka bir Temmuz’da. Dil dökme telaþýnda. Dalgalarýn uzak degilki bana. Dokundugumda, Þiirlerimi ayný anda Koy avuçlarýma. Limon çiçegi kokusunda. Islaklýðý dudaklarýmýn, Gel der gibi kollarým yalnýz sana açýlýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.