ELBET

Böyle zamlanýrsa mazot, alýnmaz.
Kara sabanlarla süreriz elbet.
Efendi olduðum dilde bulunmaz.
Ýstenen defteri, düreriz elbet.

Efendi, dediler köle manalý,
Evde inek öldü ardý danalý,
Her gördüðümüzü adam sanalý!
Bizler de baþ olur gireriz elbet.

Beþ yýlda bir dalga geçtiler bizle.
Oy vermeye gittik yürümez dizle.
Bir parmak bal çaldý gülümser yüzle.
Bir gün postu yere sereriz elbet.

Beynamaz olunca yaðmur çekildi.
Üç beþ ölçek tohum kýra ekildi.
Motorun parçasý yolda döküldü.
Yayan Ankara’ya varýrýz elbet.

Bizim uyanmamýz istenmez zaten.
Onlar vergimizle kayarlar paten.
Dün abey diyendi, gün oldu iten.
Yeniden harçlarý kararýz elbet.

Hortum daðýlýnca küfürler baþlar.
Garip, odasýna girince haþlar.
Dursunî’yi gören akýllý tuþlar.
Eðilmiþ kaþlarý kýrarýz elbet.

Dursun Yeþil –2008

Sosyal Medyada Paylaşın: