utancýmla onurum arasýnda kýymýksý bir çizgi var.
birinden ikisi çýkmayacak, mutlak;
ben,
ikisinden üçüncüsüne celbedeceðim.
ayrýca bundan sonra,
basit fakat DOLGUN tek bir sözcük açýklayacak beni.
korkak sokaklar kadar çýplak kinayetsiz hiçbir cümle,
karalamayacak beni.
ve yine duymamýþtan gelip gülümsemeye meyletmeyeceðim.
zihinlere açýlan birbirince perdeler,
hatta saðlamsýz bir önyargý bile
deðil,
olmalý umurumda.
dudaklardan gözlere
ve oradan
dünyanýn TÜM çiçeklerine doðru,
bir fiyonk kadar sewimsiz
ve basma kadar yamalý,
þu meçhul karantina yanýðý ..
ve müþterek kehanet..
git,
sonbahar oluruz,
sonrasý
HÝÇ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.