Gün Sevgin’le ay/sýn O kadife, naif yüreðini Yalnýz mutluluk baysýn. Sen ki; Bende, Firari ruhumu aydýnlatan Mülteci, utangaç bir Dolunay Hücrelerimin Zarif yapý taþlarý gibi Parlak asi ve sürgün Koca bir Güneþsin. Yani hücredaþým Sen hep var var var/sýn Ayýracak/sa da bu can/ý Ahhhh ah "Sensiz fakir"i ten/den Þol yoksul/u bir kuru candan Var/sýn ayýr/sýn Bu sükût/u dilimi de Ses/den ve sen/den. Bir tek "içre’i ben" kalsýn bana Ben/den ve sen/den Yeter ki; O arsýz O sabýrkolik Umudum sen de nefes alsýn. Bu hasretin/in yörüngesi de Yalnýzca ve hep B/ýrak Ben/de kalsýn.
19:07:2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.