Zamanýmýzý gelip aldýklarýnda takvimlerde tutunamadý yapraklar, Soldular. Yeni doðan güne, dünü bastýran öyküler yazdýlar.
Sonra ne kýz ne erkek isimlerine bakýldý, ne de özlü sözlere. günün yemeði çið kaldý vakitsiz sofralarda. Balkonlarda fesleðen tenekeleri sokakta çocuklar çocuklarda oyunlar azaldý.
Siyah beyaz aile fotoðraflarýný çok renkli yalnýzlýklar teslim aldý. dün dalýndan düþen meyve bugün düþene darýldý. muhabbetler soðudu, yüzler yüzlere el oldu.
sokaða aktýðýmýz saçaðý el iþi perdeli, bizim pencereler kapandý yeni pencereler açýldý, yeni ekranlar zincir çerçeveli.
Sevdiðine günü dikenlerinden sýyýrýp, tek tek umudun ufkuna asan güzel insanlarýn ellerinde yalnýzlýðýn hüznü kaldý,
Hatýrlý, hatýralý ne çok þey deðiþti ve nasýl oldu da, bir ömür bile yarýlanmadan bize sýrtýný döndü, ÞÝMDÝKÝ zaman.
ALÝ KURT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.