kara bulutlara asýlmýþýz haberimiz olmadan sanki sela geceyi çaðýrýþtýrýr gibi, gölgeler de zaman sendeledikçe geriye...
boþ olmanýn da bir marifeti olsa da zincirlerde ki prangalar azad edemiyor kabýný.. içi çoktan evlere þenlik bildiði tek þey yat kalk yat kalk anlam ve mantýksýzlýkta çözülürlerken...
güyalara hapis edilmiþ özlemlerin taksiratý boþ vaadlerle, inanmak bize mahsus kendi eserimizin esaretine, çekerken hep altýmýzdan biraz daha biraz daha gerçeðin hakikatýný...
ucudan tutmak þurda dursun kayýyor an ve an parmaklarýmýzýn ucundan.. ah keþke tek yanlýþ anlaþýlma olsa da göz ile kaþ arasýnda ki kayýplar da...
hedef belli amaca ulaþmak binbir çehre istiyor, tüm eksileri üzerinde toplayan.. kime ne, ne günahlýlýðý ne mekrurluluðu güruhluk yüzlerine neþter vurmuþ olsa da...
bir ilahýmýz eksikti ona da kavuþtuk hamdolsun.. geriye kalan geri geri de ilersi meçhul.. kýrýntýlarýmýzý topluyabiliriz artýk " zaman çöplüðü " n de pek yakýnda bu sinema da...
(Berlin,18.07.2016)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.