Yüzükoyun elleri menekþe
atýyor atabildiðini uzaklara
bir taþ deðil ya hayat
fýrlatýnca aniden uzaklaþýversin
belki düþer
belki sekersin
gece olmadan dolansýn ayaklarýn ahþaplara
sýcaklýk belki göðüslerimizden doðacak bugün
ilk defa gecenin uzunluðuna seviniriz
perdelerin gazabý vurmaz bizi yakýnen
sen bana bu kadar yakýnken
resmi çekiliyor tüm güzelliklerin
vapurun alt katýndan baþlýyor parfüm kokusu
denizin kokusu utanýyor kendinden
yosunlar çekirdek çitliyor
kadýnlar geçmeye baþlýyor
limanda iki adam elleri cebinde
iki sigara ortaya çýkýyor
tüm güzelliklerin üstüne yakýlacak
dumaný çýkýyor bacasýndan
tren deðil elbet sýkýþsýn raylara
demirler taþýmýyor ellerini
yüzü gülüyor dümenin
bir elde kývrýlýyor yoluna göre
aþaðý katta kýzlar gülüyor
adamlarýn sigarasý bitmek üzere
sonunda uzaklaþýyor karadan
kýzlar gözükmediði anda
yüzükoyun atýlýyor sigaralar
daha yeni doðmuþ gibi üryan.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Trım trak Minik akordiyon