UTANDIM AŞK'tan

Çalýndýðýnda yürek kapým,irkilmiþtim
Dolaþtý eli ayaðý
Kamaþtý yüreði gözlerimin
Her þey sen olmuþtun, özgürdü aðlamalarým
Yoktun ortalarda
Dolaþýrken eziyet tohumlarý içinde
Öyle sessizce bekliyordu

GELECEÐÝNÝ BÝLÝYORDUM
Tükenmeden umutlar
Beslenmeliydi ruhlar geldin, iþte geldin
UTANDIM EY AÞK
Sordun; SUSTUM
Kimsesizdi kelimeler, çiyler düþüyordu
Üþümüþtü ruhum sýðýndýðý, derin boþluðunda
Giyindi tüm düþlerini
Kekremsi sokaklarýnda yalnýzlýðýnýn
Cevapsýzdý tüm bildik suallerin,eksik yanlarýmda

Aðlak duvarlara loþ bakýyordu,karanlýk yüreðim
Iþýksýz kör bir kuyuya daldým
Gördüm kanayan gözlerini,beddualarýn da
Sahipsizdi AÞK
Ýz Býraktý
Yalnýzlýðýmýn Buðulu Camlarýna
Hiç bir duyguya ait deðildim

UTANDIM AÞKTAN
Sessizliðinde sorularýnýn
Babasýz bir çocuk oldu
Kimse sahip deðildi yalnýzlýðýma
Sanki yabancý bir bedendeydim
Yol bulamadým karanlýðýnda
Sönmüþ ýþýðý ellerimin

NE ben benim bugün KÝMSESÝZLÝÐÝMDE
NE DE kimseyim SENSÝZLÝÐÝMDE
AÞK
Sosyal Medyada Paylaşın: