biliyor musun kömür gözlüm?
seni sevmenin çýtýr taze bir lezzeti vardý yüreðimde
hiç bayatlamayacak ekþimeyecek kadar güzel bir tat
senin gülmelerinin keyfini çýkarmak
toprakdan filizlenip güneþin tadýný alan çiçek kadar güzeldi
ellerinin sýcaklýðý kalbimi dipsiz kuyulardan çýkarýr
iliklerime iþlerdi...
seni sevmek ömrümün ezberiydi sanki satýr satýr aklýmdaydý her halin
parmaklarýmýn saçlarýnýn arasýnda gezinmesi
bütün dünyayý dolaþmaya eþ deðerdi biliyor musun?
bana sarýldýðýnda hissettiðim o güç
çelik zýrhlara bürünmüþcesine güven veriyordu yüreðime
korkum yok oluyordu ,ben bile þaþýyordum cesaretime
seni sevmek yücelmekti, yükselmekti, ölmemekti...
sen varken her þey tamamdý
hayat sen demekti ,
ne güzel sevdim ben ve ne güzel sevildim
aþkýn gözü körmüþ ya hani
biz sadece birbirimizi görmüþüz,,,, diðerlerine körmüþüz.
yavaþ yavaþ sinsice yaklaþýp etrafýmýza pusu kurmuþlar
fitne fesat bakýþlarýyla yalan dolan dilleriyle bizi vurmuþlar
farketmeden aðýr yaralar almýþ yüreklerimiz
daha hayatýmýzýn yaþanmasý gereken en güzel baharlarý varken
biz kýþa döndük bir anda soðuduk buz olduk
hiç bitmeyecek sandýðým o koskocaman aþk
yýllarýn ,yollarýn, ellerin dillerin içinde kayboldu sanki
ilk önce gözlerin uzaklaþtý benden kömür gözlüm
siyahý ben bir senin gözlerinde sevmiþtim
þimdi her yer siyaha büründü de sevmez oldum tüm renkleri
sonra sesin soluðunda duyulmaz oldu kulaklarýmda
etrafýma bilmediðim tanýmadýðým yüzler sesler yaklaþtý
öylesine bir kargaþa ve karmaþa içine soktular ki beni
ben benden uzaklaþtým,ben benden çýktým kendime yabancýlaþtým
dedim ya etrafýmýz sarýlmýþ
yüzümüze güle güle kuyumuzu kazdýlar be kömür gözlüm
______ bendeki bütün ezberlerin hala aklýmda
þimdi sadece herkes herkesin olmasýný istediði yerde
yüreklerimizin ne alemde olduðunu bilmesin kimse
býrakalým hayat devam ediyor sansýnlar
nefes almak deðildir yaþamak.....bilmiyorlar ki
_______hayat bitti,,ö(z)lüyorum þimdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.