Sütlü ekmek kokuyor etraf
bazen mor koktuðu da oluyor
ay’da yürümek gibi boþluklu basýyorum
bir adýma bir insan düþüyor
korkuyorum geçmiþimden
gözlerinin bahsi daha önce geçmemiþti
yoksa bahsetmiþ miydin önceden
gülleri dikenleri býrak þimdi yerine
böyle sessiz ayrýlýklarda
acýnýn sesi çýkmaz hiçbir zaman
doðudan batýya dolaþýyor aramýzda çelenk çiçekleri
ben sana ölüm seçemem doðrusu
öyle þatafatlý bir elbise de alamam
þekerden pamuklarým da yok bayým
ölürsek eðer bu fakir bir ölüm olsun
ekmek koksun
süt koksun
kýsacýk bir akþam serin bir akþam
kulaðýmda seyirildi
ellerinde ne var anlamýyorum
kalabalýklaþýyor tenhalar tutunca
kuþlarýn özgürlüðünü kanatlarýndan seçiyorum
öyle güçleniyor birden baþlayýp
dünyanýn en iyi insaný oluyorum
taþlardan gerdanýna bir köprü kuruluyor
geliyorum ellerine basarak geçiyorum
þarkýlar söylüyorum sana içimden
içre yerlerimden çýkýp da kokan mor süt
bu bir meme tazeliði olmalý
damlayýp dudaklarýmýzýn kenarlarýndan
bedenlerimizi korkutuyor
tehditkar olma bu kadar iki gözüm
ellerin günden güne aþk kokuyor.
’Gök çe’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Therese Levasseur Salıncak 8:2=0 Burası İzmir bayım Vurun sazı tellerinden Sabahın körü Sıcak rahle Ruhsuz adam. Trım trak Minik akordiyon