Andıkca içim acır
O an..
çok çaresizdim
Suskunluða mahkûm olacak kadar halsizdim
Kime ne diyebilirdim, terennüm ettiðim derdin esiriydim
Babam hayli saftý
Anam mutfak adýna mütemadiyen kaygýlýydý
Yokluk yaný baþýmýzda, hicran her zaman karþýmýzdaydý
Maaþ vakti gelince
Münhal olduðu üzere babam hiç bulunmazdý
Anam sabaha kadar uykusuz kalýr ve beni de uyandýrýrdý
Çok susamýþtým..
Yürümekten bizardým lakin anneme söylemezdim
Onun hicranýný artýrmamak adýna çaresiz sukuta geçerdim
Aramak nafileydi
Yorgunluk her halimizde serzeniþlerin habercisiydiAnnem nedameti davet ederek beddualarýn refakatindeydi
Ne sýcak bir ekmek
Ve ne de hasreti çekilen bir yudum çay bulunmazdý
Her zaman denesiz çorba ve bir haftalýk piþen ekmek vardý
Babam maaþý bitirince
Arkadaþlarýnýn tavsiyesiyle bir âlemin keyfiyetinde
Ýki gün sonra karþýmýzdaydý, lakin ne para ve ne de ar hardý
Gün ýþýmadan..
Çarþýda ne kadar sabahçý kahve varsa bakardýk
Korkuyla barýþýk yaþardýk, henüz okul baþlangýcýna uzaktýk
Ne derman vardý
Ve ne de binecek bir vasýta için karþýlýk vardý
Soðuk ve kaygý, korku ve ön yargý bir telaþla yanýmýzdaydý
Bu o kadar acýydý ki
Babam namýna sinemde buharlaþan bir sancýydý
Aile niye vardý, efrat kim için kutsiyet cenahýnda hayâydý
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.