Seviyorum ben dünü, siyah beyaz ilkeli yaşamayı..

Dünü, bugünü ve yarýný konuþalým bizce biraz..
Siyah beyazýmýz daha iyiydi eskiden...
Kendi tor-netimizi yapacak kadar becerikliydik her birimiz....
Renklendikçe kayboldu benliðimiz renk cümbüþü içinde...
Ne düne baðlý kalabildik, nede yarýna umutla bakabiliyoruz...
Renklendi iþte her þeyimiz!!!!!
Soluduðumuz hava bile renkli oldu kirden..
Yediðimiz yiyecekler ayrý ayrý renge büründü
hepsi zehir tadýnda......
Ýnsanlarýmýz bile renklendi!
Bir günde dört mevsim on iki renk az kalýr yanýnda bir çoðunun...
Sabah güne beyaz baþlayan ,
akþama kadar bir çok renge bürünür onursuzca..
Oysa;
Eskiden ne güzeldik.
Hepimiz siyah beyaz...
Oynadýlar rengimiz’den pervasýzca yarýný düþünmezler...
Oysa, her þey ne kadar güzeldi..
Ekmek buðday tadýnda!!!!!!!!
Her þeyi kapattýk boyayla cilayla,
doðallýða meydan okurcasýna.
Ýþte benim fikrim;
Dün, siyah beyaz ’dýk her þeyimizle....
Bugün rengarenk olduk maskelerimizle...
Yarýnlar; mor, eflatun,
lila ve en önemlisi toz pembesi.......
Dünyadan bir haber,
maskeli, cilalý, boyalý,
hormonlu yarýnlara umutsuz ve güvensizce....
Ýþte dünü, bugünü ve yarýný memleketin....
Ve iþte, dünün, bugünün ve yarýnýn maskeli yaþayanlarý BOYA KÜPÜNDE..
Seviyorum ben dünü, siyah beyaz ilkeli yaþamayý..
Sosyal Medyada Paylaşın: