MÜREKKEP YANIĞI

Körpe parmaklarým mürekkep yanýðý
Hep deniz kýyýlarýný düþledim
Bu yüzden rengi maviydi ranzamýn
Küf kokusunu bahar kokusundan önce tanýdým
Oysa gül bahçelerinde dolaþýyordu aklým
Ýhanetlere basýnca kaymýþtý ayaðým
Düþünce kalkmayý böyle öðrendim
Iþýktan uzak kuytulara sakladým gençliðimi
El salladým kuþlara, özgürlüðe selam söyledim
Ne çok üþüdüm aðustosta
Cýrcýr böceklerinin þarkýlarýna aðladým
Topraktan kuleler kurdum karýncalara
Tavansýz evlere savurdum öfkemi
Çiçeðin ýstýrabý arý kahrý çekmesindenmiþ dedi biri
Duydun mu
Týrnaklarýmý sökün diye baðýran kiþiyi
Hani uyuza tutulmuþtu teni
Çerçevesiz camlara mavi perdeler asýyordu kadýn
Acemi marangoz ruhunu yontuyordu, kan içindeydi elleri
Sokaklarda haykýrarak yürüyordu meczubun biri
Kirpiðini bileylemiþ kadýnlar gözlerime bakýnca
Öldürdü beni.

Sosyal Medyada Paylaşın:

gülüş gülüşçe Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ŞİİRLERE ASTIM KENDİMİ BİTSİN BU ZULÜM BEN SENDE ÖLMEYİ SEÇTİM AZİZİM BİR NEFES VER ADINI KERBELA KOYDUM AKLIMIN GERİSİNDE DUR SEN GİTTİNYA BENDEKİ BENLİK KENDİMİ ANLATACAKTIM SANA