yazıyor.. içimdeki çocuk

iyice çirkefleþtim
biliyorum.
çayý kahveye denk sayana da
þarap yudumlarken raký muhabbeti yapana da
sinir oluyorum git gide..

asiliðim vuruyor pencereme
týk týk diye,
bazen de yoklar gibi
bir belirip bir kayboluyor
çýkýyor zývanadan
o da belli ki benimle

...
dokuz yaþýmýn acizliðine baðlýyorum
bu gel gitleri,
felaketler sarýyor kemiklerimi
boðuluyorum
boðuluyorum,
duyun beni!

annemin kanayan dudaklarýný öpüyorum
her gece
gözyaþlarý.. yemin olsun
düþman ediyor mor renge..

susturamýyorum...
içimde küçük bir kýz çocuðu
aðlama aðlama..
ah kahretsin !
aðla..
geçmeyecek diye diye

fikrimde bir lanet fýrtýnasý,
yaðýyor ..
yakýn uzak demeden
herkese...

çürümekte sevgim
çürümekte ümidim..

oysa ne deliydi yüreðim,
kainatý saracaktý
ümitli sevmelerim!

annemin beþ vakit sevdasýna
kulak veriyorum/,
geçecek geçecek diyor
annemi ve beni yaratan!
geçmiyor..

onyedi yaþ kimsesizliði
kýrarken belimi,
birþeyler geçmiþ, geçmeye yakýn derken
gençliðime deðiyor
elemin elleri..
fütursuzca kemiriyorlar etlerimi

bir vakit koynuna gireceðim adam
düþüyor hatýrýma..
korkuyorum!
dokuz yaþýmýn annesi gibi..
kilit vurulmuþ bir kapý..
ve kirletiyor tenimi
kemerin kamçýlarý!

gün aðarýrken unutuyorum
sessiz çilemi
haykýrýyor dünyaya ,
umut umut diye!
umut içimde bir serseri..

aþ indiriyorlar gökten,
yaðmur dökülüyor göðsüme göðsüme..
umut diyorum,
umut yok diyor!
elemin dili..

günahkar isyanýma açtýrýyorum ellerimi,
duymayanlarýn,
duyanýndan istiyorum her dileði
geçecek geçecek diyor
annemi ve beni yaratan!
duyuyorum...

yirmi üçe vuruyor ,
geçmeden yaþým
anlým ak, yüreðim kara..
zindan oluyorum,
kim deðinse yarama..

alternatif týpa dayýyorum aðrýlarýmý
iyileþemiyorum..
kesem de bol deðil hani,
sigorta þart!
yoksa tedaviyi unut diyor,
birileri..

itiraz ediyorum her denilene,
çýðlýk çýðlýða yanaþýyorum...
bir kaðýt, bir de kaleme..
mürekkep enjekte etseler
geleceðim kendime!

lakin;
vermiyorlar izni
dillendireceklerime...
þikayet ediyorlar ,
þikayet ettiklerimi...
herkes bir kalýp buluyor,okudukça

kimse anlamýyor
kimse yanmýyor yangýnýma

susturuyorlar,
çýt demeden çenemi..
doymadýlar onlar,
vuruyorlar kalemimi..
umut diyorum,
umut yok..
umut içimde bir serseri!

anne ne olur,
yazdýr beni...

..
Sosyal Medyada Paylaşın: