Ne Zaman...

ne zaman düþümden uyansam
sensizliðim bir çimdik
atar
bana
hüzünler kamçýlar yüreðimi
özlemler beþ çekerken hasretliðin kahrýna...

ne zaman bir þiir yazmaða kalksam
yokluðun iþaret parmaðýný
gösterir
bana
seni unutmayayým diye
sanki aklým da senden gayrýsý var da...

ne zaman gülmeye heveslensem
yalnýzlýðým bir ip ucu
verir
bana
bir kandýrmaca olsa da
takýlan bir maskedir o aslýnda...

ne zaman bir bahar gelse
hayalin bir çelme
takar
bana
senin neyine der gibi
ebedi güzlere mahkum olmuþum galiba...

ne zaman ben ben olmaya çalýþsam
varlýðým gönül
koyar
bana
kapatýr tüm kepenkleri
sanki þimdi ki sensiz dünyam çok farklý da...

ne zaman resmini görsem
bir deðil bin teselli
olur
bana
nemli göz yaþlarým da yas
býrakýrlarken kendilerini güya mutluluklara...

(Berlin,10.07.2016)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: