Bakýþlarda baþlayan, Bakýþlarda biten Bir hayatýn hikayesidir bu. Ölümü özleyen yürek, Gündüzleri esir,geceleri özgürdür.
Bütün duygularýn anasý gece Çýplak bir yalnýzlýk sunar sessizce Doða ise bir tablo çizer Hayata tutsak ruhumun tuvaline. Orada tüm renkler birbirine benzer Pencereme vuran ay ýþýðýna inat Hepsi simsiyah.
Son hayat kýrýntýlarým Dökülür gider gecenin koynuna. Siyahýn beyaza kavuþmasýný Özlemle beklerken Tüm çirkinlikleri rehin alýr gece... Yaþanmamýþ duygularýmý hapseder koynuna. Umutlarým Hayatýn anlamsýzlýklarý içinde Kahkahalarla son bulur gözlerimde.
O an… Kara topraðýn beyaza bürünmüþ bedenimi Hasretle kucaklayýþýný düþlerim Ah Keþke dediðim tüm anýlarým Gecenin koynunda avutur beni. Gün doðmasýn isterim her sabah.
Çünkü ben , her gece Kurarým daraðacýmý. Ruhumun derinliklerine. Celladým olur gururum. Ve… Ben her gece ölen Yaþam mahkumuyum..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
SONimza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.