Aslýnda hayat,
Var ile yok arasýnda
Ýçinde bulunduðumuz bir araçtan ibaret.
Ve ne güzeldir
Koyulan kurallarýn yüceliðine
Boyun eðmek.
Nefsin aðýr bastýðý hallerde bile
Yolun sonuna kadar
Kazasýz ve belasýz
Ak alýnla gelebilmek.
Yaþam,
Bir kelebeðin ömrü kadar kýsa
Ve dört mevsim kadar uzun.
Kalp ne büyülü bir organ,
Atýþlarýyla çoðalýyor
Nefes almak.
Ve yaþarken kalbi öldürmek
Ölümün en önemli parçasý.
Nefes alan birisinin
Ýþte tam da ölüm aný.
Ýnsanoðlu ne kadar aciz olduðunun
Farkýnda olmuyor çoðu kez.
Bir hayat kavgasýdýr yerli yersiz sürdürülen.
Haksýz biçimde
Menfi çýkarlar uðruna
Ve onca aç kula raðmen
Doymayan gözler menfaat yarýþýnda.
Heyhat!
Karný doyduðu halde
Gözü aç olan varlýk sadece insan.
Halbuki karný doyduktan sonra
Hiçbir þeyi gözetmez bir aslan.
Aklý olan tek varlýk insanoðlu
Ve bu cevheri saklý tutan yine insan.
Gelirken bir amaç için geldik
Hangimiz bu görevde tamama erdik?
Giderken hazýrlýk yapmak gerek
Ebediyete göçmeden önce.
Ne acýdýr ki!
Baþa ne gelecek kim bilir oraya gidince.
Ki kýsa bir yolculukta bile
Bavul elden düþmezken,
Ebedi yolculuða eli boþ gitmek
ne kadar zordur kim bilir
Ve ne kadar acýdýr
Gidilen yerde kalakalmak.
Var ile yok arasýnda gidip geliyoruz.
Bugün varýz,
Belki de yarýn yok olacaðýz.
Öyle var olalým ki
Yokluk boynunu eðsin.
Ve öyle yok olalým ki
Varlýðýmýza deðsin.
Murat Gökçe Karsî
12.07.2016