Bir ilkbahar sabahý geziyordum kýrlarda.
Islýk çalan rüzgârýn þarkýsý kulaðýmda.
Bahar sevinci ile dalga dalga çiçekler.
Üstümde uçuþuyor rengârenk kelebekler.
Çayýr çimen üstünde gezip dolaþýyordum.
Üstüne el deðmemiþ bir çiçek arýyordum.
Ýri gözlü papatya bana el sallýyordu.
El deðmemiþ çiçeðim,beni kokla diyordu.
Tertemiz duygularla onu sevdim,kokladým.
En güzel mektuplarý o na yazdým yolladým.
Evimin kadýnýný,sevgilimi bulmuþtum.
Papatyam la ilgili ne hayaller kurmuþtum.
Kýr yaþamýndan býkmýþ,þehire özenmiþ sin.
Gelip geçen herkese kopar beni demiþsin.
Ben yokken koparýlmýþ,bir vazoya konmuþsun.
Kýr çiçeði papatyam orta malý olmuþsun.
Unutmadým papatyam gözlerinin rengini.
Ben seni kokla yamam,sen de koklatma beni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.