bir istasyonda seni bekliyorum

bütün geceyi üstüme örttüm
en karanlýðýnda kaldým
üstümde yýldýzlar yitik
bulutlar yitik
ve ben yitikken
gelmeni bekliyorum

tonlarca özlem biriktirdim
tonlarca ayak izlerine basarak
yürüdüm karanlýk sokaklarý

seni bekliyorum, gözlerim buðusunda bir pencerenin
ve perdeleri henüz yeni çekilmiþ bir kalbin
beynimde dudaðýmda acý bir siren sesi varken
gelmeni bekliyorum

kýzýl bir karanfili koynumda kurutuyorum
üstümde dolanýyor yokluðun
bir dokunsan ellerime
bir dokunsan yüreðime
bir dokunsan tenime
teninde yaþatacaðým kendimi

bilirim yasaktýr karanfiller
bilirim yasaktýr özlemek
ama bir dokunsan gözlerime
sesimle sarýlýp sana
sesimle üstünü örteceðim acýlarýnýn

hiç çocukluðum olmadý benim
hiç uçutmalarým tellere takýlmadý
ve kanadýndan vurulan bir kuþ olmadým
ama hep çocukluðumdan vuruldum
hep çocukluðumla sevdim

en son sesini duydum
en son gözlerine baktým
aðladým biraz
biraz öldüm
ve biraz
biraz sevdim seni

þimdi yokluðunun karanlýðýnda bir boþluktayým
ellerim bir boþlukta seni arýyor
gözlerim bir uçurum kenarý
ve sen geceler boyu koynumdasýn
çýrýlçýplak bir özlemekten geçiyorum
bir uzak þehirde olduðunu biliyorum
ama bir istasyonda seni bekliyorum
sana özlemlerimle sarýlmaya geliyorum
ama sen bu þehirde olduðunu bilmediðim
bütün sokaklardasýn.
ve ben bütün sokaklarý karýþ karýþ yürüyorum
teninde bir rüzgara dokunur gibi.


ibrahim dalkýlýç
10/07/2016
02:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: