BABAMLA HİKAYEM

BABAMLA HÝKAYEM

Babamý hatýrlýyorum hayal meyal !
Aklýmýn tozlu sayfalarýný tarýyorum !
Ýþte anýlarla.., kýrsaçlý, evcimen adam !
Babalar günün kutlu olsun, benim güzel babam !!!

Þu an aklýma ilk gelen hatýra,
Tam da biz yalovada yazlýktayken daha,
Kanamasý olmuþtu birgün gaytadan.
Mide ülseri için gastroskopi gerekiyordu,
Nasýl yapýldýðýný anlatmýþtým, oturuyordu,
Sustu, dinledi, çaktýrmýyordu ama korkmuþtu,
Aniden kendiliðinden iyileþtiðini söyledi,
" Geçti oðlum, bak ! süt içiyorum ! " demiþti.....

Benim yaþýmdakiler iyi bilir; bir zamanlar misafir odasý vardý,
Ve asla girilemezdi ebeveynden izin alýnmadan oraya,
Þýmarýklýk hoþ karþýlanmaz, çocuklar arka odada oynardý.
Hatýrlarým, birgün misafirlerin yaninda çok yaramazlýk etmiþtim,
Onlar gidince, babamdan, ilk defa popoma þamar yemiþtim...

Pazar günlerini güzel hatýrlarým,
Hava güzelse ve güneþliyse eðer,
Su almaya küçük çamlýca tepesine giderdik.
Bidonlarý sýraya sokmayý çok severdim,
Babamla beraber namaz da kýlardýk küçük mescitte,
Peynirli pide, çay ve kýrlarda koþmak çok güzeldi !
Annem, babam, ablam ve ben, ne güzel bir aileydik !
Dönüþte 62 model opel rekord ile yokuþ aþaðý,
Koldan vitesi boþa takarak,
Rekor denemeleri yapardý güzel babam,
Acýbadem caddesinde biraz daha hýzlý gidelim diye,
Vücutlarýmýzý savururduk bir ileriye bir geriye,
Millet de bize bakardý bunlar acaba deli mi diye...

Sonra Galatasaray günlerimi hatýrlarým...
Çok zayýf ve çelimsiz olduðumdan dolayý,
Yatýlý okuyordum böyle istemiþti annem,
Ýlk baþlarda zordu ama ben hiç belli etmedim,
Cuma günleri, neþe içinde eve dönerdim,
Pazartesi sabahý babamla karaköy vapuruna binerdik,
Yer olmazdý genellikle alt katta rutubet kokusuyla seyahat ederdik,
Babamýn iþi fýndýklýdaydý, otobüsü sýk olmazdý,
Ama buruk olduðumu görünce, tünele kadar beni býrakmazdý..
Veda ederdim ona, sarýlýrdýk sýkýca birbirimize,
O da.., ben de.., gözyaþlarýmýzý akýtýrdýk içimize...

Doktor olarak mezuniyetimde;
Gelmiþlerdi ailem hep birlikte,
AKM’de büyük salonda tek tek diploma alýrken,
Görmüþtüm uzaktan önce anamý, sonra babamý,
El sallayýp, iþaret ediyorlardý.., iþte bizim oðlumuz bu diye !
Babam, maðrur ve gururlu, bir o kadar da gözleri nemliydi,
Anlamýþtým.., Doktor olmam onun için bu kadar önemliydi...

Sonra o kahrolasýca 2000 yýlý kasým ayýnda,
Güzel babamý bizden alan kara gün geldi...
Kalamýþta iþ bankasý lokalinde güzel bir yemek yemiþtik,
Babam çok neþeliydi tüm þarkýlara eþlik etmiþti,
Ben ve babam erken döndük dünya kupasý vardý,
Maçlarý çok sevmezdi ama beni de hiç kýrmazdý,
Misafir odasýndaydýk, büyümüþtüm, evliydim artýk rahatça girebilirdim,
Babamý orada kollarýmda kaybedeciðimi, Tanrým ! nereden bilebilirdim !
Acýsý hala içimde, hiçbir þey yapamadým, onu orada öylece kaybettim,
Ve o günden sonra, misafir odasýný hiç mi hiç sevemedim...

Ýronik oldu ama bu dünyaya misafir olarak geldiniz, gidiyorsunuz !
Demem o ki..., Babanýzý ancak, baba olunca anlayabiliyorsunuz.......

Sosyal Medyada Paylaşın: