Mutluluk Tedavülden Kalktı

Ýçimde fýrtýnalar koparan bir korkuydu seni kaybedeceðimi düþünmek.
Týpký dalgalara kapýlýp,sürüklenen bir sandalýn ufka yol almasý gibiydi.
Ýþte hep bu yüzden gecelere saklardým gözlerinin o eþsiz pýrýltýsýný
Ve geceleri de koynuna gizlerdim sana hissettirmeden...
Biraz zaman geçse,sensizlik hayalini öne sürerdi.
Uzun ve yorucu iþ demeden parmaklarým,
Saçlarýnda yolculuða çýkmak için çocuklar gibi heveslenirdi.
Her yumuþak dokunuþum,kokunun yaný sýra annemin küçükken anlattýðý,
Ýçimi ýsýtan o masallarý da beraberinde getirirdi.
Yorulmadan,býkmadan,usanmadan saatlerce seni seyrede bilirdim.
Gözlerin ne zaman gözlerime deðse yankýlanýr,depremler olurdu yüreðimde.
Kaybolurdum yüreðinin en kuytu köþesinde.
Tutup çýkarýrdýn beni de,koþuverirdi arsýz çocuklar gibi gözbebeklerim,
Sessiz çýðlýklarla tekrar gözbebeklerine.
Bazen acýnýn derinliklerinde kaybolurdum,gökyüzünün mavisi olurdun.
Zaten gökyüzünden bir parçaydýn,zaten seni en eþsiz mavisinden kesip almýþtým.
Ýþte o gün bu gündür sonsuzmuþ gibi,ölümsüzmüþ gibi meydan okuyup her felakete
Dilek niyetine seni tuttum yýldýzlý gecelerde.
Her dilediðimde sanki daha çok benim oluyordun,
Ben kendimi avuttukça sen gündüz olup kayboluyordun.
Þimdi ötelerden ayrýlýk þarkýsý mýrýldanýyor yalnýzlýk.
Saçlarýn yok,ellerin yok,özlemin dayanýlmaz derecede çok.
Bir zamanlar gözlerinin dolandýðý yerler takýlýyor aklýma,
Hafýzamýn en ücra köþesinden düþüyorsun göz çukurlarýma.
Yine de içinde beddua geçen tüm cümlelerden uzak tutuyorum adýný.
Bilmesin hiç kimse mutluluðumun neden tedavülden kalktýðýný.
Mutsuz bir son lazýmmýþ kadere deyip sýðýnýyorum Allah’a,
Kimseyi yara bandý yapmýyorum senden kalan artýklarýma...

Can Çalýþkan
Sosyal Medyada Paylaşın: