Ay Şahitti

ay þahitti,bir de börtü böcek
geceyi dilimlere bölüyordu gözlerin
dudaklarýndan su içiyordu ateþ böcekleri
içime sokasým geliyordu seni
sokasým geliyordu da
tereddütlerin kýrýyordu hevesimi
hevesim teninde kýzýl kýyamet
hevesim teninde mahþer yeri
ve ellerinin soðukluðunda kalýyordu hevesim
yarým yamalak ama hýzla geçiyordu zaman
gençliðimden pasajlar açýlýyordu hayat makalemde
hikayem okunuyordu
hikayem ki yarýn anlatýlacak bir masala gebe
diriliyordum
yükseliyordum
dað oluyordum senin küçük tepeciklerinde
hissedemiyordun! ..


ay þahitti,bir de börtü böcek
ankara’da antlaþmalar
mudanya’da mütarekeler yapýlýyordu
dört tekerlekli, alçak tavanlý mekanlara sýðýyordu da aþk
küs yüreðine sýðmýyor, an(t)laþamýyorduk
üstümü örtüyordun teninle aþkým
üstümü teninle örtüyordun da
üþüyordum
üþüyordum; elleri elimdeydi ölümün
üþüyordum; gelip gidiyordu hayat
ben aslýnda ölüyordum aþkým
ben ölüyordum aslýnda
göremiyordun! ..


ay þahitti,bir de börtü böcek
çok þeyler geçiyordu aklýmdan
içimdeki sesle saç baþ kavga ediyorduk
’sahiplen’ diyordu sa-hip-len! !
uðrunda kavgalar edeceðin, can vereceðin biri var
sende iþte, senin yanýnda; sa..hip..leen! ..
ah iþte sen görmedin aþkým
saçlarýný öperken kanlý ihtilaller oluyordu
tanklar geçiyordu paletli paletsiz
sen duymadýn çalan borazanlarý
marþlarý duyamadýn aþkým
duyamýyordun! ..


ay þahitti, bir de börtü böcek
kaf daðýnýn zümrüt-ü ankalarý
yeni palazlanmýþ ebabiller oradaydý.
bilirim ki sen
ferhatý þirini keremi de görmedin
bütün her þey
ve hatta yaþlý zeytin aðaçlarý sýðýyordu da içime
sen sýðmam sanýyordun
inadýna gururlanýyordun
inadýna nurlanýyordun
anlayamýyordun! ..


ay þahitti,bir de börtü böcek
atlýlar rahvan adým geliyordu orta asya steplerinden
malazgirtten bir kez daha giriyordu ordular anadoluya
imparatorluklar yýkýlýyor, çaðlar açýlýp kapanýyor
mermiler havada çarpýþýyordu
çanakkale gözü kapalý geçiliyordu da
sen geçilemiyordun
gelincik oluyordu gülücüklerin
yaban güllerinin asil duruþlarýna, yaban oluþlarýna benziyordu tebessümün
yaban lalesi oluyordun kentin orta yerinde
kimbilir;
belki ondandý ’yaban’ duruþun...
deniz kenarlarýnýn yelkensiz
boyasý dökük tekneleri gibiydi gözlerin
umuda ’vira bismillah, rastgele’ diyordu bakýþlarýn
dalgalarýn dövüyordu sýð yanlarýmý da
acýmýyordu caným
fark edememiyordun ayakta tükendiðimi
sadece üþüyordum aþkým
çok üþüyordum
farkedemiyordun! ..


ay þahitti,bir de börtü böcek
adýný bilmediðim bir rýhtým aþevinde
þalgamýn rakýya yoldaþ olduðu nemli bir köhnede
bir yaban gülünün
balýklarý çatal çatal tükettiðini gördüm
balýklar bitiyordu
balýklar tükeniyordu
balýklar can çekiþiyordu
sen görmedin aþkým
görseydin ah balam
fark etseydin ne gemiler batýyor
ne mülteciler can havliyle karaya yüzüyordu
kaç milyon göz düþüyordu elalarýna
kaç milyon kez bakýlýyordu yüzündeki iksirli edaya
ne gemiler yakýlýyordu
bilemiyordun! ..


gidiþine kurulu saatler
martýlar,ay,börtü,böcek
ve sen
ve aþk vardý
inanmýyordun! ..


Sosyal Medyada Paylaşın: