Bak gördün mü öksüz kaldý bu çocuk Verdiðin bir yudum aþk anne sütü gibiydi Þimdi yaðmurda ýslanmýþ serçe misali yüreðim Sabaha kalýr mý ben bilmiyorum sevdiðim
Sanki dizlerim titremiyor mu sanýyordun Ya gözlerim, durur muydu aðlamadan Tanýdýðým kiþi yabancý oldu, artýk bana el Git deyince gidilir mi, gel n’olur gel
Yemekler sensiz tatsýz, tuzsuz be gülüm Kapýdaki eþik boþ, yok oldu ayak izin Ýlk öptüðüm yer, bastýðýn ipek halý Baktýðýn ayna bile yansýtmýyor kapalý
Ördüðün atký hala bavulumda atamadým Gerçek mi bu yokluðun, inan ki alýþamadým Her sevgili adayý sensizlikle yarýþýyor Gelen gelmiyor, gelse de seni aratýyor
Hatýrlýyor musun acaba o eski günleri Bir ben miyim hala anýlarla yaþayan Belki esir aldý seni bu yalan hayat Belki de huzur buldun baþka ele uçarak
Günden güne artýyor düþünceler Yüreðim yangýn yeri, sense bundan bi haber Kalsam mý, gitsem mi bu þehirden Kararsýzlýk içinde bu ruh yeniden
Sýrf deðiþtin mi diye bakýyorum resmine Acaba yüzün ayný mý gözün ayný mý Merak ediyorum nasýlsýn iyi misin? Ýnatla iyi niyet besliyorum bilebilir misin?
Keþke kalsaydýn be güzelim Keþke umut dolu olsaydýk hep Ne fakirlik boðardý bizi Ne de aya çýkardýk zenginlikten
Sütten yoðurt yapmasýný iyi bilirdin En güzel yemekleri yapýp da yedirirdin Aslýnda iki çocuk da yeterdi bize Biz bakarken onlara göz göze, diz dize
Kapý önünde bir salýncak kurardým sizin için Sonra oyunlar oynardýk sen, ben çocuklar Kuþ seslerine karýþýrdý onlarýn masum sesi Senle bana yeterdi yuvamýzýn neþesi
En güzel kýyafetleri seçerdin benim için Saçým bozulmuþ mu diye bakardýn ara ara Bense ellerini tutar, öperdim yüzünü Dinlerdin, anlardýn halimden özümü, sözümü
Azla yetinip, çokla sevinirdik seninle Çocuklar seçerdi yemeði, beðenmezdi belki de Ama ben senle doyardým bir kaþýkta Beraber toplardýk soframýzý oracýkta
Açýlýrdý yeni ufuklar önümüze ilk ýþýkta Umutlar sevinç olurdu evimizi aydýnlatan Küçük küçük eller kirletirdi mavi boyalý duvarý Sen de güler geçerdin boya benim iþim mi diye
Ýlk fidaný ekince beklerdik ertesi yazý Özen gösterirdik onun huyuna, suyuna Topraðý kurumasýn diye sürekli sulardýk Onu izleyip gururla seyre dalardýk
Beþ yýl geri alalým bu zamandan Ev çöktü güneþ yok, aðaç kurudu Umutlar gitti, hayaller bitti, çürüdü Doðmamýþ çocuklar bile büyüdü
Uyandým uykudan aniden, terliyim Kahrediyorum rüyama yeniden, kederliyim Gerçekler bile yalanlardan bi haber sevdiðim Yastýklar tek, yataðým boþ zemheri viraneyim
Sahilde kýyýya vuruyor attýðýmýz taþlar Dalgalar boyumu aþýyor yokluðuna kýzarmýþcasýna Köþedeki çay bahçesinde içtiðimiz meyve suyunun Tadý bile damaðýmda sevdiðim, unutur muyum
Kýþ mý geldi? Hiç merak etme Her taraf bembeyaz alabildiðine Gökyüzü karanlýðý bile gölgeleyemiyor adýný Daima hatýrýmdasýn sen ellerin kadýný... Sosyal Medyada Paylaşın:
turkower Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.