SON FASIL

SON FASIL

Tüççar ettik hayata, sev denilen yüreði
Düþman gönülde imiþ ben yine benden çekti
Yaþamýn kýyýsýnda aldý felek küreði
Çocuksu duygularý koparýp tenden çekti

Yalancý baharlarda arzularken felahý
Tomurcuk goncalarýn yareni oldu diken
Bu kahpe pazarlarda "al takke ver külahý"
Denizlerde köpürdüm damlaya muhtaç iken

Velveleler kapladý emanet olan haný
Zamanýn aynasýnda dev göründü cüceler
Aklý satmýþ havari þerbet sanýyor kaný
Atýþ poligonunda çekip gitti niceler

Yenik düþtü feraset bencilliðe kayýtsýz
Yarýnýn kaybedeni bu günden belli oldu
Geçiversin ne olur bir günü de ayýpsýz
Ölü üstünden kazanç kefen cebine doldu

Gelecek bohçamýz da hastalanmýþ heyecan
Umudun vagonun da dayanýlmaz bir aðýt
Yer gök cesetten býktý nefes alamýyor can
"Hüvelbâki" yazmaktan yoruldu beton kâðýt

Mezarlýða selam ver ne býrakmýþ gidenler
Ne ile doldurmuþlar veballi yapraklarý
Ayný gaflet delalet huzura el edenler
Ýdrar yarýþlarýyla kirlettik topraklarý

Gururlu yürüyoruz inciniyor velhasýl
Ekmek veren topraðýn bizden þikayeti var
Çiftci’nin tek arzusu dolu geçsin son fasýl
Beni, bize çevirmek zor mu acep bu kadar

Ahmet Çiftci 20-06-2016
Sosyal Medyada Paylaşın: