SON FASIL
SON FASIL
Tüççar ettik hayata, sev denilen yüreði
Düþman gönülde imiþ ben yine benden çekti
Yaþamýn kýyýsýnda aldý felek küreði
Çocuksu duygularý koparýp tenden çekti
Yalancý baharlarda arzularken felahý
Tomurcuk goncalarýn yareni oldu diken
Bu kahpe pazarlarda "al takke ver külahý"
Denizlerde köpürdüm damlaya muhtaç iken
Velveleler kapladý emanet olan haný
Zamanýn aynasýnda dev göründü cüceler
Aklý satmýþ havari þerbet sanýyor kaný
Atýþ poligonunda çekip gitti niceler
Yenik düþtü feraset bencilliðe kayýtsýz
Yarýnýn kaybedeni bu günden belli oldu
Geçiversin ne olur bir günü de ayýpsýz
Ölü üstünden kazanç kefen cebine doldu
Gelecek bohçamýz da hastalanmýþ heyecan
Umudun vagonun da dayanýlmaz bir aðýt
Yer gök cesetten býktý nefes alamýyor can
"Hüvelbâki" yazmaktan yoruldu beton kâðýt
Mezarlýða selam ver ne býrakmýþ gidenler
Ne ile doldurmuþlar veballi yapraklarý
Ayný gaflet delalet huzura el edenler
Ýdrar yarýþlarýyla kirlettik topraklarý
Gururlu yürüyoruz inciniyor velhasýl
Ekmek veren topraðýn bizden þikayeti var
Çiftci’nin tek arzusu dolu geçsin son fasýl
Beni, bize çevirmek zor mu acep bu kadar
Ahmet Çiftci 20-06-2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.